ओमित्येकाक्षरं ब्रह्म व्याहरन् मामनुस्मरन् । 
यः प्रयाति त्यजन् देहं स याति परमां गतिम् ॥१ ॥ 

स्थाने हृषीकेश तव प्रकीर्त्या 
जगत् प्रहृष्यत्यनुरज्यते च । 
रक्षांसि भीतानि दिशो द्रवन्ति 
सर्वे नमस्यन्ति च सिद्धसंघाः ॥ २ ॥

सर्वतःपाणिपादं तत्सर्वतोऽक्षिशिरोमुखम् ।
सर्वतःश्रुतिमल्लोके सर्वमावृत्य तिष्ठति ॥ ३ ॥

 कविं पुराणमनुशासितार
 मणोरणीयांसमनुस्मरेद्यः । 
सर्वस्य धातारमचिन्त्यरूप 
मादित्यवर्णं तमसः परस्तात् ॥४ ॥

ऊर्ध्वमूलमधःशाखमश्वत्थं प्राहुरव्ययम् ।
छन्दांसि यस्य पर्णानि यस्तं वेद स वेदवित् ॥५ ॥ 

सर्वस्य चाहं हृदि संनिविष्टो 
मत्तः स्मृतिर्ज्ञानमपोहनं च । 
वेदैश्च सर्वैरहमेव वेद्यो 
वेदान्तकृद्वेदविदेव चाहम् ॥६ ॥ 

मन्मना भव मद्भक्तो मद्याजी मां नमस्कुरु ।
मामेवैष्यसि युक्त्वैवमात्मानं मत्परायणः ॥७ ॥


 ॥ सप्तश्लोकी गीता सम्पूर्णा ॥